Ε΄ Τάξη 11ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας : Ώρα για μυθολογία!

Ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα

Ο θρύλος του Δευκαλίων έχει αρκετές ομοιότητες με τον μύθο του κατακλυσμού του Νώε: Ο Προμηθέας, συμβούλεψε τον γιο του, Δευκαλίωνα, να φτιάξει ένα πλοιάριο επειδή ο Δίας είχε αποφασίσει να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος. Η πλημμύρα του Δία κάλυψε ολόκληρο τον κόσμο, και αφάνισε το ανθρώπινο είδος εκτός από τον Δευκαλίωνα και τη γυναίκα του, την Πύρρα. Το πλοιάριο του περιφερόταν για εννέα μέρες και εννέα νύχτες, μέχρι που προσάραξε, τη δέκατη μέρα, στον Παρνασσό. Όταν σταμάτησε η καταιγίδα, και υποχώρησαν τα νερά ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά και έκαναν θυσία στον Φύξιο Δία (προστάτη των φυγάδων). Ο θεός που επικαλέστηκε ο θεοσεβής Δευκαλίωνας έστειλε τον Ερμή για να τους μεταφέρει την υπόσχεση ότι ο Δίας θα πραγματοποιούσε την πρώτη ευχή τους. Και η πρώτη ευχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας δεν ήταν άλλη από το να δώσει και πάλι ζωή ο Δίας στο ανθρώπινο γένος. Έτσι ο Δευκαλίων και η Πύρρα άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω τους, οι οποίες μετατρέπονταν σε άντρες και γυναίκες αντίστοιχα.

(Πηγή: Βικιπαίδεια, http://el.wikipedia.org/ )

Τιτανομαχία

Στην ελληνική μυθολογία, η Τιτανομαχία ήταν ο πόλεμος μεταξύ των Τιτάνων και των Ολύμπιων θεών, οι οποίοι μάχονταν από το βουνό Όθρυς (οροσειρά της Θεσσαλίας που τη χωρίζει από τη Στερεά Ελλάδα). Είναι γνωστή, επίσης, και ως η Μάχη των Τιτάνων ή Πόλεμος των Τιτάνων.

Ο πόλεμος ανακοινώθηκε στον Κρόνο από τη Γαία και τον Ουρανό, επειδή ο Κρόνος είχε αρνηθεί να αποκαταστήσει δικαιοσύνη μετά την εκθρόνιση του πατέρα του. Οι Τιτάνες που πολέμησαν καθοδηγούνταν από τον Κρόνο και μαζί τους βρίσκονταν οι: Κόιος, Κριός, Υπερίων, Ιαπετός και ο Άτλας. Οι Ολύμπιοι οδηγούνταν από τον Δία και στο πλευρό του πολέμησαν οι: Εστία, Δήμητρα, Ήλιος, Ήρα, Άδης/Πλούτων, Ποσειδώνας, οι Εκατόγχειρες, οι Γίγαντες και οι Κύκλωπες.

Νικώντας μετά από δεκάχρονο πόλεμο, οι Ολύμπιοι μοίρασαν μεταξύ τους τα λάφυρα, δίνοντας στον Δία την εξουσία στον αέρα και τον ουρανό, στη θάλασσα και όλα τα υδάτινα σώματα στον Ποσειδώνα, και στον Κάτω Κόσμο στον Άδη. Η γη αφέθηκε ως κυριαρχία κοινή όλων των θεών. Έπειτα έκλεισαν τους Τιτάνες στα Τάρταρα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Ωκεανός και οι Τιτανίδες (Θεία, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη και Τηθύς) παρέμειναν ουδέτεροι, και γι' αυτό δεν τιμωρήθηκαν από τον Δία. Οι Εκατόγχειρες παρέμειναν φύλακές τους, μέχρι τη στιγμή που ο Δίας τους απελευθέρωσε όλους, εκτός από τον Άτλαντα.

(Πηγή: Βικιπαίδεια, http://el.wikipedia.org/ )

Ο Ηρακλής και ο Λίχας

Τα ηφαίστεια των Λιχάδων δημιούργησαν τα σημερινά Λιχαδονήσια, τα οποία αποτελούνται αποκλειστικά από ηφαιστειακά πετρώματα. Ο μύθος τα συνδέει με το δραματικό τέλος του Ηρακλή και το όνομά τους το οφείλουν στον Λίχα.

Όταν ο Κένταυρος Νέσσος πέρασε τον ποταμό Εύηνο και πέθαινε από τα δηλητηριασμένα βέλη του Ηρακλή, εκμυστηρεύθηκε στη Δηιάνειρα ότι ο σύζυγός της δεν την αγαπούσε πια και ήταν ερωτευμένος με την Ιόλη. Της είπε ότι για να ξανακερδίσει την αγάπη του, έπρεπε να του δώσει να φορέσει έναν χιτώνα, αφού τον βουτήξει πρώτα μέσα στο αίμα του νεκρού κενταύρου. Η Δηιάνειρα, η οποία δεν ήξερε ότι το αίμα του Νέσσου ήταν δηλητηριασμένο από τα βέλη, έστειλε τον χιτώνα στον ήρωα με τον Λίχα. Οι πόνοι του Ηρακλή ήταν τόσο φρικτοί, ώστε τρελάθηκε και, ανάβοντας φωτιά πάνω στην κορυφή του βουνού Οίτη, κάηκε ζωντανός. Ο Ηρακλής στον θυμό του άρπαξε τον Λίχα και αφού τον στριφογύρισε τον πέταξε στον Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο. Τα κομμάτια του Λίχα σχημάτισαν τα νησάκια Λιχάδες (Η Μονολιά είναι το κορμί του και η Στρογγυλή το κεφάλι του). Το βουνό πάνω από το ακρωτήριο ονομάστηκε Λιχάς.

(Πηγή: Βικιπαίδεια, http://el.wikipedia.org/ )